Profilowanie bezrobotnych
Ustawa dotycząca reformy w urzędach pracy zakłada podział bezrobotnych na trzy grupy. Przy ustalaniu profilu pomocy dla bezrobotnego dokonuje się analizy sytuacji bezrobotnego i jego szans na rynku pracy, biorąc pod uwagę oddalenie bezrobotnego od rynku pracy, tj. czynniki utrudniające wejście lub powrót na rynek pracy, oraz jego gotowość do wejścia lub powrotu na rynek pracy, przez co rozumie się czynniki wskazujące na potrzebę i chęć bezrobotnego do podjęcia pracy. Profilowanie realizowane jest w oparciu o ankietę przeprowadzaną przez doradcę zawodowego i trwa około 10-15 minut. Należy pamiętać, iż osoby pragnące uzyskać dotacje na otwarcie firmy, maja ku temu największe szanse, jeżeli zostały zakwalifikowane do II grupy. Nieco mniejsze szanse na korzystanie z programów wsparcia, maja osoby z grupy I. Osoby z grupy III w znacznym stopniu maja utrudniony dostęp do mechanizmów wsparcia. Niestety przepisy nie dają możliwości odwołania się od raz ustalonego profilu, co jest sytuacją dosyć patologiczną. Wyjściem z sytuacji jest wyrejestrowanie i ponowne zarejestrowanie się w PUP, co powoduje ponowną klasyfikację profilu bezrobotnego.
Pierwszą grupę stanowią bezrobotni aktywni, którzy nie potrzebują specjalistycznej pomocy, ponieważ mają odpowiednie kwalifikacje i umiejętności do podjęcia pracy. Im trzeba jedynie przedstawić oferty pracy. Takich osób w „pośredniakach” jest najmniej, zwykle kilka procent.
W grupie drugiej znajdują się bezrobotni wymagający wsparcia, którzy korzystać będą z usług i instrumentów rynku pracy, np. szkoleń czy staży. W PUP to najliczniejsza grupa.
W trzeciej grupie znajdują się bezrobotni niezainteresowani podjęciem zatrudnienia. Często korzystający z pomocy społecznej. Są to osoby zagrożone wykluczeniem społecznym, oraz pracujące w szarej strefie.
Poniżej załączamy kwestionariusz w oparciu o który prowadzi się profilowanie, wraz z zestawem informacji uzupełniających: